Niemal dokładnie dwa lata temu miałem okazję opowiedzieć Wam o dedykowanej dzieciom trójwymiarowej platformówce Smerfy: Misja Złoliść. Chwaliłem ładną, kolorowo-bajkową grafikę (no, jakżeby inaczej w takiej produkcji), podobały mi się projekty plansz - z poukrywanymi znajdźkami. Wreszcie, chociaż nie było mowy o długich, filmowych przerywnikach, to przygotowana z polskim dubbingiem gra miała historię, która nadawała sensu rozgrywce. Dałem w podsumowaniu wysoką notę, oczywiście z zastrzeżeniem, że to zabawa dla młodszej młodzieży i tak trzeba tę ocenę interpretować. A teraz porozmawiamy o kontynuacji, czyli o grze Smerfy 2: Więzień Zielonego Kamienia.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy PLAION Polska.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy PLAION Polska.

Przed premierą polskiej gry RoboCop: Rogue City pomyślałem, dobra, Teyon dostał kolejną licencję i dostaniemy całkiem przyjemnego FPS-a, coś pokroju ich poprzedniej gry Terminator. W jakim ja żyłem błędzie! Okazało się, że part man, part machine, all cop to bardzo dobra produkcja, z rozbudowana fabułą, ciekawymi rozwiązaniami, świetną walką i masą innych wciągających rzeczy. Co więcej, jest to prawdopodobnie najlepsza polska gra tego roku.

Grę do recenzji dostaliśmy od studia Teyon, twórców gry.

Gry logiczne potrafią zyskać sympatię fanów. Zresztą, pierwszy przykład z brzegu - seria Portal - "dwójka" w rok sprzedała się w ponad czterech milionach kopii. Kiedy wychodziła pierwsza odsłona The Talos Principle, wzięła serca graczy i krytyków szturmem. Średnia ocen na Metacriticu na poziomie 85 procent mówi sama za siebie. Logiczna gra z filozoficznymi akcentami doczekała się swojego sequelu. I powiem tak - nie wiem, czy to nie jest najlepsza gra logiczna, w jaką grałem kiedykolwiek.

Grę do recenzji dostaliśmy od wydawcy firmy Devolver Digital.

Hellboy zasługuje na coś więcej niż - najwyżej przeciętność. Jeden z najfajniejszych, najbardziej charakterystycznych, ciekawych i niejednoznacznych bohaterów komiksów, później filmów i gier, jakoś nie może doczekać się wreszcie solidnej reprezentacji w tej ostatniej dziedzinie. Hellboy: Web of Wyrd niestety niczego tu nie zmienia. Najpierw skusiła mnie taka nieoczywista grafika, która kojarzy się ze stylem słynnego XIII, podobieństwa są nawet w oszczędnej animacji, która nie obejmuje na przykład ruchu ust podczas mówienia, niekiedy celowo zaczyna przeskakiwać jakby brakowało klatek, ale to też celowy zabieg, który podkreśla komiksowe korzenie Hellboya, a przy okazji w pewien sposób fascynuje.

Grę do recenzji dostaliśmy od agencji reprezentującej twórców.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Electronic Arts Polska.

Wydana w 2021 roku pierwsza część plastikowych wyścigów Hot Wheels Unleashed była powiewem świeżości, wprowadzając nas w świat znanych i popularnych zabawek. Gdy zapowiedziano dwójkę zastanawiałem się, co można zrobić lepiej, jak rozwinąć udaną grę i szczerze mówiąc nie miałem pojęcia, co studio Milestone mogłoby - prócz nowych aut i tras - dodać. Z ciekawością wcisnąłem pedał gazu w Hot Wheels Unleashed 2: Turbocharged i dość szybko znalazłem odpowiedź na moje pytanie.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy PLAION Polska.

To druga produkcja z uniwersum Sword Art Online, którą miałem okazję przetestować. A przygotowując ten tekst, po krótkich poszukiwaniach w internecie dowiedziałem się, że właściwie to miałem szczęście. Bo Fatal Bullet z 2018 roku - i, ponoć, właśnie opisywane Last Recollection, są i tak najlepsze spośród, umówmy się, bardzo średniej klasy gier opartych o tę markę. Cóż, to nie jest dobra informacja, bo ani jeden, ani drugi tytuł mojego serca nie podbił niestety. Sword Art Online Last Recollection mogę polecić tylko i wyłącznie fanom animacji czy komiksów.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega.

Rozbijasz się na opuszczonej stacji kosmicznej. Okazuje się, że nie jesteś pierwszy. Poznajesz innych rozbitków, wolałbyś jednak, żeby te okoliczności były bardziej przyjemne. Nieważne, tego już się nie da zmienić. Jedyną szansą na ratunek jest zbadanie zakamarków tej stacji, na której wspólnie tkwicie, i dotarcie do rdzenia reaktora, który jakimś cudem ruszy z powrotem tę stację. Po drodze oczywiście nie może być za łatwo, bo przyjmujemy na twarz wielu złych wszelkiej maści, a naszą najważniejszą misją, poza oczywiście przeżyciem, jest chronienie pewnego kryształu. Do tego dochodzi zarządzanie surowcami i ogólny chaos, i mamy tytuł, w którym gracz się raczej nie może nudzić. Taki jest bowiem Endless Dungeon. Ale co to jest za gra? Ciężko powiedzieć.

Grę do recenzji dostaliśmy od polskiego wydawcy firmy Cenega.

Super Mario Bros. Wonder to świetna platformówka, więc fanów skakania i zręcznościowego wyzwania chyba zachęcać nie muszę. A jak nie mieliście wcześniej kontaktu z gatunkiem, to uwaga... bo zaczniecie od jednej z absolutnie unikalnych produkcji na rynku i ciężko będzie później to przebić. Choć gra mogłaby być dłuższa i walki z bossami ciekawsze. Dziękuję, koniec recenzji, można się rozejść. Najlepiej do sklepów. No, dobrze, parę słów jeszcze napiszę (przewrotnie, bo ten akapit to właściwie podsumowanie), ale to nie będzie długi tekst, nie ma co się tutaj zbytnio rozwodzić.

Grę do recenzji dostaliśmy od dystrybutora Nintendo na Polskę firmy Conquest entertainment a.s.